Jeetje moeder, wat werk jij hard! Lukt het om alle ballen in de lucht te houden?  En kom je daarbij ook nog wel eens aan jezelf toe?  Het is niet egoïstisch om goed voor jezelf te zorgen. Het is niet verkeerd of slecht om soms “nee” als antwoord op een hulpvraag te geven. Ook jij mag dan nee zeggen zonder je daar schuldig over te voelen. Jij mag bovenaan jouw prioriteitenlijst staan, om te beginnen soms

Herken je dit:

  • De wekker gaat af terwijl jij toch echt dacht dat je pas een uur in bed lag, is er echt alweer een nacht voorbij. Je voelt je futloos, Je kunt je niet meer herinneren wanneer je voor het laatst uitgerust uit bed kwam. Je staat op, je moet nu eenmaal werken en de kinderen zijn er ook nog… Je helpt je kinderen met opstaan nadat je jezelf uit bed hebt gesleept en hebt aangekleed. Je zorgt dat iedereen gegeten heeft en verzorgd de deur uit gaat. Als je de kinderen op school hebt afgezet ga je naar je werk, waar je je voor 110% inzet.
  • Als jouw werkdag (voor je baas) erop zit, haal je de kinderen op, doet tussendoor nog snel een boodschap, maakt het eten klaar terwijl je ze ook nog ondersteund met hun huiswerk. Als je de kinderen naar bed brengt wil je eigenlijk niets liever dan zelf ook je bed in kruipen. Maar ja…Beneden wacht er nog wat werk op je, en als dit gedaan is, is het eigenlijk al bedtijd maar omdat je graag zelf toch ook nog wat ontspanning wil, zet je de tv nog aan, waar je net te lang voor blijft zitten om nog voldoende nachtrust te pakken.
  • Als je een dag niet naar je werk hoeft mogen mensen echt niet zeggen: “Oeh je hebt lekker een vrije dag” … wat nou vrije dag!? Je hebt genoeg werk in en rondom huis om drie hele dagen te vullen! Vrije dag… pfff… echt niet… misschien werk je op de dagen dat je thuis bent nog wel harder dan als je naar je werk gaat… Er is ook zoveel te doen…
  • Er belt een vriendin, ze zit met het handen in het haar “Ik heb een belangrijke afspraak, en net nu belt net mijn oppas af” hoor je haar zeggen. Je weet al waar het heen gaat, en al zegt er ergens in je hoofd ook wel een stemmetje, “niet doen, je hebt het al te druk” zeg je toch “natuurlijk, breng ze maar, ik vang ze wel even op” je vind het fijn om vrienden te helpen. En als ik ooit omhoog zit kan ik ook zeker te weten bij haar terecht, gebruik je als halfbakken excuus tegen jezelf…
  • Je vraagt je af hoelang het duurt voordat je man je ook niet leuk meer vind. Hij ziet ook dat je prikkelbaar bent en dat je meer dan eens uit de bocht vliegt tegen en tegen de kinderen schreeuwt… Je voelt je moe en ondergewaardeerd, het huilen staat je nader dan het lachen de laatste tijd.

Je weet dat als er niets veranderd het helemaal mis gaat,  je voelt je nu moe en overvraagt. Je vraagt je af waarom de mensen om je heen het (je) niet zien, en voelt je maar half gewaardeerd. Misschien is er zelfs een stemmetje in je hoofd dat zegt dat het je eigen schuld is, je hebt je eigen grenzen te lang genegeerd.  Als er niets veranderd dan is een depressie of een burn-out het logische gevolg. Hierdoor zou je  lange tijd niet kunnen werken en thuis ook maar half of niet kunnen functioneren. Hele dagen in bed liggen en naar het plafond staren. Helemaal geen lol meer beleven in wat dan ook… Dit moet je niet willen voor jezelf!

Het is misschien al bijna kwart voor twaalf….

Wil je dit vóór blijven? Wil jij het anders?

Volg mij op Facebook
Facebook Pagelike Widget